“In Los Angeles, everything is 100% organic, except the people.”

Mijn ode aan LA. Wat LA LA maakt. En waar ik zo van houd. En wat ik voor de rest van mijn leven ga missen (waardoor ik op dit moment nog maar even geniet tot de macht 587391057392040).

1. De strak blauwe lucht (bijna iedere morgen).
2. Mijn collega’s die mij Miss Anne noemen (en in Nederland heet ik gewoon Annerieke, geen Anne, want daar moet ik denk ik van huilen. In de zin van heimwee).
3. De bergen in de verte. En die ik kan zien vanaf mijn balkon.
4. Dollars.
5. In de file staan op de 101 of 134 of I5 en de zon zien ondergaan. 
6. De groene verkeersborden.
7. Santa Monica Beach.
8. Mijn lieve rode auto (en mijn disco-radio, ik loof nog steeds 50 dollar uit aan degene die dat kan fixen).
9. Na een diner met vriendinnen allemaal de creditcard op tafel leggen en klaar. Niks geen gedoe met draagbare pin apparaten, of met zijn allen naar de bar lopen om te betalen.
10. De verrassing dat je boodschappen bij de kassa altijd duurder zijn dan je werkelijk dacht (want, de prijzen op de pricetags zijn exclusief tax).
11. Maandelijkse, wekelijkse meetings op mijn werk. Waarbij er áltijd taart, pizza’s en donuts zijn. Wie zei dat vergaderen erg was?
12. ‘‘Where is your accent from?’’ – iedere dag (helaas).
13. Fairfax & Melrose Avenue, en dan vooral alle lunch- en ontbijttentjes.
14. Ballerina’s dragen. Het hele jaar door.
15. Las Vegas.
16. Oreo koekjes in 6 verschillende smaken.
17. Organic wodka, organic wasserette, organic sapjes, organic brood. Alles organic.
18. De hele dag in mijn hardloopoutift lopen en er nog fashionable bij lopen, aangezien iedereen zo over straat gaat.
19. Parkeermeters bij iedere parkeerplaats zodat je geen duizend meter moet lopen om geld in de automaat te stoppen en weer duizend meter terug moet lopen om het kaartje in je auto te leggen.
20. De palmbomen.
21. Winkels met een gevoelstemperatuur van min 10 (thanks to the airco) terwijl het buiten 25 graden is met als gevolg dat ik nonstop verkouden ben.
22. ‘‘Een skinny vanille latte, Anne?’’ – mijn favoriete Barista bij de Barnes & Noble Starbucks.
23. Mannen die drankjes betalen. Oke, ik ben erg geëmancipeerd maar hier kan ik wel een beetje aan wennen (vooral in de week voor payday).
24. Beverly Hills op twintig minuten van mijn huis.
25. Mijn LA-vriendinnen.
26. Hiken naar het Hollywood-sign, of in de Santa Monica hills of in Griffith Park.
27. ‘‘How’s it going?’’ – op iedere straathoek.
28. Zuma Beach.
29. $175,00 uitgeven aan kleding en schoenen, wat als je het omrekent naar euro’s heus niet zoveel is.
30. The Bungalow in Santa Monica, want mannen in blousjes zijn de hemel.
31. Nooit de deur uit zonder een fles sunscreen. Wat iets minder ruimte inneemt dan een paraplu.
32. No Vacancy in Hollywood (GA DAARHEEN ALS JE NAAR LA GAAT).
33. ‘‘I’ve never seen someone from The Netherlands, may I take a picture?’’ – vier keer gebeurd.
34. Auto’s met pech langs de kant van de weg (als je rijk wilt worden in LA, begin je eigen wegenwachtbedrijf).
35. DISCOUNT, COUPONS, SAVE MONEY – Aanbiedingen, altijd & overal.
36. Ontbijten bij le Pain Quotidien (wat overigens ook in Nederland kan, maar dan zit je niet in West Hollywood, in de zon).
37. Tip geven, overal en altijd.
38. Valet – parking, bij ongeveer ieder restaurant (en dat maakt het leven zoveel makkelijker).
39. MALIBU beach.
40. Wodka drinken op een rooftop in een hip jurkje en hoge hakken. Op een dinsdagavond.
41. Kerstbomen in November. Palmbomen met lichtjes.
42. ‘‘You are from the same country as Armin ven Bjoeren and Sender ven Doorn and Hardwell and Afrojack?! They all speak your language?? That is aaaaawesome!’’ – iedere maand wel twee keer.
43. ‘‘You are so sophisticated’’ – iedere week.
44. Mijn auto laten wassen en ondertussen in de bijbehorende coffeecorner een vanille latte drinken.
45. Hardlopen op de Chandlers Bike trail, met nog 519350 andere hardlopers. En een blauwe lucht en palmbomen. Het motiveert iets meer dan hardlopen in het donker met min 5 en regen.
46. Dat ik soms vergeet dat mijn straat na Keystone street komt waardoor ik minimaal drie keer per week weer een heel blok om moet rijden.
47. Pringles met Barbecue smaak.
48. Dat 90% van mijn collega’s geboren is in een ander land dan de US en minimaal 2 verschillende talen spreekt.
49. Zonnebril als vast accessoire. Handschoenen, sjaal, laarzen, wat zijn dat?
50. De Victoria Secret op drie kilometer afstand van mijn huis. Oh en de Forever 21.
51. Wortelsapjes, broccoli sapjes, boerenkoolsapjes (en iedereen drinkt het alsof het champagne is terwijl champagne 482053 keer beter smaakt).
52. Een Starbucks in (bijna) iedere supermarkt. Want je hebt koffie nodig om boodschappen te doen.
53. De kapper die adviseert om minimaal 18 producten te gebruiken om mijn haar er een beetje fatsoenlijk uit te laten zien (bedankt voor het compliment).
54. ‘‘A Chicken Sandwich, without tomatoes, with extra lettuce, without pickles and the mustard but with mayonaisse. Whole Wheat bread please instead of white bread and can you please toast my bread?’’ – Oftewel ik wil eigenlijk een heel ander broodje dan dat jullie op de menukaart hebben staan, heel normaal hier.
55. ‘‘Paper of plastic?’’ - Het mannetje dat mijn boodschappen altijd inpakt in de supermarkt.
56. Manhattan Beach.
57. Bottomless mimosa's tijdens iedere zaterdag- en zondagbrunch. 
58. Uber. Maar dan op z’n Amerikaans. ‘’Wil je een flesje water? Wat voor lucht wil je, airco of fresh air? Welke muziek heeft je voorkeur?’’ I like!
59. Mijn collega’s die af en toe hun voorhoofd niet meer kunnen bewegen. ‘‘Heb weer even wat botox in laten spuiten.’’
60. De doe-het-zelf-tanden-bleek-afdeling in de drogisterij. Waarom hebben we dat in Nederland niet?
61. De job-creating-economy (de doorman, die bij de ingang van de grocery store staat en iedere klant begroet, de jongen die je boodschappenkarretje vooruit duwt, de vrouw die op het knopje van de lift duwt zodat je dat zelf niet hoeft te doen, de hostess in het restaurant die als enige taak heeft mensen een tafel toe te wijzen).
62. Altijd rechts af mogen slaan bij een rood stoplicht.
63. Mijn 100 verschillende nicknames op mijn werk, naast miss Anne. ‘‘Miss Mooi’’, ‘‘Dutchy’’ (de collega  uit Spanje die het nog steeds niet trekt dat het Nederlands elftal met 5-1 heeft gewonnen van zijn Spanje), ‘‘Big boss’’ de collega die enorm veel vertrouwen in mijn carrière heeft (ahum), ‘‘Ezel’’ de collega wiens Nederlandse woordenschat niet verder rijkt dan dat woord.
64. ‘‘Would you like to have a box?’’ – In ieder restaurant wanneer ik mijn dessert niet op kan. Met als gevolg dat ik om 11 uur ’s avonds thuis nog cheesecake of carrotcake of chocolademousse aan het eten ben.
65. Mijn collega’s hun gezicht wanneer ik ‘‘Haring happen’’ voor ze google. Priceless.
66. ‘‘You don’t smoke? But you’re from Holland.’’ – iedere keer wanneer ik uit ga.
67. Yoghurtland – omdat ik dan voor mijn gevoel verantwoord ijs eet. En het dan minder erg is om M&M’s, koekjes en chocolade saus over mijn ijs te gooien.
68. Carmen, de sushi mevrouw die de beste California rolls van de wereld maakt en op 294 stappen lopen van mijn huis werkt.
69. In de bioscoop zitten met nooit meer dan vier andere mensen.
70. De stopborden waardoor je bij iedere honderd meter minimaal drie seconden stil moet staan.
71. Umami Burger – In-and-out -  800 degrees. Heeft iemand al door dat eten mijn favoriete bezigheid is?
72. Dat ik heel erg na moet denken wanneer ik gasten uit Nederland incheck en me kapot schaam voor mijn niveau Nederlands op dat moment. ‘‘The elevators zijn right achter u.’’ ‘‘We do hebben een zwembad, u heeft uw roomkey nodig to get in.’’
73. ‘‘You drive like a guy!’’ – iedereen die hier in LA naast me in de auto zit. Ik beschouw het maar als compliment.
74. Redondo Beach
75. Filmlocaties herkennen wanneer ik een film kijk.
76. ‘‘Ohjaaaa ik woon in LA. IN LA. IN LA.’’ – ik, iedere dag.
77. Citadel outlets, omdat alles daar veel goedkoper lijkt.
78. ''You passed!'' ''Maar moet ik dan niet over de freeway rijden?'' - ik tijdens mijn rij-examen. ''Nee dat hebben we afgeschaft omdat er teveel ongelukken gebeurden tijdens het afrijden op de snelweg.'' Ik hou van de Amerikaanse logica. 
79. Refills.
80. Had ik de zon al gezegd?

''You could travel the world, but nothing comes close to the Golden Coast.''

I know a place

Where the grass is really greener

Warm, wet and wild

There must be something in the water

Ik ben waarschijnlijk gemaakt voor het afwerken van bucketlisten. Zodra ik een lijst heb gemaakt van dingen die ik wil doen ben ik gemotiveerd, tel ik de dagen af tot ik weer vrij ben en stel ik niks meer uit. De lijst die ik een tijdje terug hier heb geplaatst heb ik inmiddels enorm uitgebreid, waardoor ik druk ben de komende weken. Door mijn bucketlist kom ik op plekken waar ik nooit eerder ben geweest en voel ik me aan het einde van mijn dag ongelooflijk voldaan. En begin ik nog meer van LA te houden.

Toch heb ik mijn hart verloren aan New York, vanaf het moment dat ik de deur uit liep van mijn hotel en 34th street afliep. Laatst vroeg een collega wat mijn fascinatie is voor NYC. En eerlijk gezegd weet ik het niet. Misschien zijn het de mensen, die altijd in een rush zijn. Misschien de sfeer. De hoge gebouwen. De metro. Misschien is het omdat New York mijn eerste aanraking was met Amerika. Misschien komt het omdat ik er een beetje verliefd werd. Misschien het idee dat het echt New York is. New York New York New York. Het is magisch.

Toch komt LA er dicht bij in de buurt. LA heeft áltijd mooi weer. LA heeft palmbomen. Ik kan áltijd naar Beverly Hills. Celebs spotten op Melrose Avenue. Hiken in Griffith Park. Het strand is op een half uurtje rijden van mijn huis. Vegas is op vier uur rijden en een winterjas is hier onnodig.

‘‘Amsterdam is ook leuk.’’ Zei een vriendin heel erg goedbedoeld toen ik whatsappte dat ik buikpijn krijg van het idee dat ik naar Nederland moet. En ja, Amsterdam is ook leuk. Maar Amsterdam heeft geen rooftopfeestjes iedere avond van de week. Geen palmbomen, geen Wholefoods. In Amsterdam ga je niet in je sportoutfitje over straat de hele dag. En in Amsterdam moet je handschoenen, drie sjaals en winterlaarzen aan voor je de straat op kan in de winter. In Amsterdam is het niet bijzonder dat je uit Nederland komt. En in Amsterdam gaat niemand vragen waar mijn accent vandaan komt want ik heb geen accent. In Amsterdam is er geen Starbucks op iedere straathoek. Geen Umami-Burger. In Amsterdam is er geen tijdsverschil met Ermelo. En is het apart als je je tanden gaat bleken. Of alleen naar de kapper gaat om je haar te föhnen.

 Maar Amsterdam is wel dichter bij mijn familie en vrienden. Dát is misschien het enige pluspuntje.

Terug naar LA. Ondertussen werk ik niet meer bij de Front Desk maar doe ik F&B. Food & Beverage. De enige afdeling in een hotel waar ik echt totaal niks mee heb. Geen passie, geen straaltje liefde. Maar het hoort erbij, en zoals de GM van ons hotel zei; ‘‘Zonder F&B ervaring kan je nooit een hotel managen.’’ En daar heeft hij wel enigszins gelijk in. Dus voor het goede doel werk ik de komende maanden in het restaurant, de Starbucks (oke, het enige wel-leuke, ik ben straks een heuse barrista, wiehoe!), banqueting, room service en catering sales. Ik mis de Front Desk, mijn Front Desk collega’s en ik mis zelfs ‘‘I'm a Diamond guest, I need a free upgrade!!!’’ Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen. (Mocht je tijd hebben, ik doel op gasten die zich gedragen zoals in dit filmpje.)

Na zeven dagen straight te hebben gewerkt was ik gisteren ein-de-lijk vrij. En omdat het hier deze week 20 graden en bewolkt is had ik behoefte aan iets meer warmte. Dus stuurde ik Veronica een berichtje dat ik een Koreaanse Spa had gevonden in de buurt (weer iets van mijn bucketlist af) en dat we daar echt heen moesten. Zo gezegd, zo gedaan. Ik begon mijn dag bij Starbucks met een bagel met roomkaas (heaven) en reed daarna door naar Veronica. 

Een dag vol warmte, en sauna’s waar ik nog nooit van gehoord had. Een ijssauna (waar het inderdaad niet warm was), een klei sauna, een zout sauna en een jade sauna. Natuurlijk was er een restaurant én een rooftop waar we op ligbedjes een klein beetje zon probeerden te vangen, ’s middags was het iets minder bewolkt. Met op de achtergrond kerst liedjes (mooi op tijd) en een hot green tea, was het een perfecte dag.

Weer thuis deed ik boodschappen, trok even andere kleren aan en reed naar Lindsay om een truffel hamburger te eten bij Umami burger. Waar ik afgelopen zaterdag nog was geweest met Leonie en Mitchel. Die twee waren in LA voor een paar dagen en ein-de-lijk heb ik kennis kunnen maken met Leonie haar vriend. Met hen deed ik afgelopen weekend een tour d’Annerique zoals Leonie het noemde en bezochten we Hollywood, Melrose Avenue (en we aten organic oreo cheesecake #heaven), we gingen naar Santa Monica en dronken met z’n drietjes cocktails in de fancy rooftopbar van het Huntley hotel. Door Leonie haar bezoekje bedacht ik me dat ik mijn Nederlandse vriendinnen wel een klein beetje mis.  

Mijn kalender vertelde mij vanmorgen dat het over zeven weken alweer 2015 is, time flies, en dus heb ik besloten dat ik een bucketlist voor 2015 moet maken. Gewoon, zodat ik tegen die tijd misschien toch zin heb om dat vliegtuig in te stappen naar Nederland.

1). Schaatsen in Bryant Park (NYC).
2). Die Green Card winnen (waar ik eigenlijk weinig inbreng in heb, maar dat terzijde).
3). Een appartement vinden in Amsterdam inclusief droombaan (en droomsalaris anders kan ik deze bucketlist niet eens uitvoeren).
4). LA niet verlaten zonder dat ik mijn droom Louboutins heb gekocht.
5). De Zwitser na 1,5 jaar weer meeten (misschien hoort dat bovenaan deze lijst te staan).
6). 10 Kilometer hardlopen binnen een uur (ik heb mijn zinnen gezet op de Marathon in 2020).
7). Een reünie met mijn LA-bff’s Marije & Joanne (die er toch wel gaat komen).
8). Ontvangen worden op Schiphol met spandoeken en ballonnen (hint, hint, hint).
9). Mijn 25^e verjaardag vieren in de Cosmopolitan in Vegas (wat redelijk onrealistisch is, maar een uitdaging is altijd leuk).
10). Een HBA1C van 53% zodat mijn dokter mij nog steeds de model-patient vindt.
11.)  Macarons, vanilla latte’s, nacho’s met-saus-apart en wijn met mijn nichtjes.

- wordt vervolgd-

''I've been living in a movie scene.''

Maandagmorgen 3 november. Facebook en Instagram staan vol met posts over dat het weer maandag is en iedereen weer aan het werk moet. Mijn wekker gaat om zeven uur, ik blijf liggen tot kwart voor acht en trek dan mijn sport outfit aan. Tijd om aan mijn bucketlist te werken en operatie hike-naar-het-Hollywood-sign staat op de planning voor deze vrije dag. Ik eet wat yoghurt en een banaan en rijd richting het Griffith Park, waar ik stipt negen uur mijn auto parkeer. Natuurlijk weer een kilometer van waar de hike begint, maar ik ben inmiddels zo spastisch geworden in parkeren dat ik allang blij ben wanneer ik op een paar honderd meter voor de eindbestemming een parkeerplek vind. En daar zet ik mijn auto dan ook neer, om er even later achter te komen dat er recht voor het begin van de trail ook nog zat parkeerplekken zijn. Ach, een warming up is nooit verkeerd. Ik sla eerst rechts af, een korte route naar de Batman-Cave, de cave die gebruikt werd in de jaren ’60 Batman film. Toch nog een klein beetje historie deze dag.

(En ja, ik moest even googlen voor deze foto en het hele Batman-gebeuren bij die grot.)

Na een paar foto’s te hebben gemaakt liep ik weer terug  naar het begin van de trail en vol goede moed wandelde ik richting het Hollywood-sign. Het was 23 graden, de zon scheen en iedere wandelaar die ik tegen kwam zei vrolijk ‘‘Goodmorning!’’ 

Na een kwartier was ik al buiten adem, na twintig minuten wist ik niet meer waar ik aan begonnen was en na een half uur wilde ik eigenlijk liever omdraaien. Toch bleef ik maar door lopen en ik probeerde af en toe stil te staan om gewoon om me heen te kijken. Het uitzicht, de Pacific Ocean heel in de verte, downtown LA, de San Gabriel Valley, tijdens de route kon ik alles zien. Na anderhalf uur was ik boven.

Helemaal alleen met het Hollywood-sign. Het was magisch. Altijd als ik aan LA dacht vroeger, dacht ik aan het Hollywood sign en palmbomen. Het Hollywood sign heeft nog steeds iets magisch, als ik over de snelweg rijd en het in de verte zie staan, of als ik over Sunset Boulevard rijd en een glimp ervan opvang, altijd dringt dan weer even tot me door dat ik echt-echt-echt in LA ben. Ik maakte een paar foto’s en bleef minutenlang gewoon staren. Ondanks dat er een groot hek staat en overal bewakingscamera’s, was het toch wel heel bijzonder. En ik was zo trots dat ik niet halverwege was omgekeerd. Blijkbaar heb ik toch nog wel een klein beetje wilskracht in me.

Ik dronk mijn  flesje water leeg en liep weer naar beneden. Drie kwartier later, 800 caloriën armer en met een dag of vier spierpijn in het verschiet stond ik weer bij mijn auto. Weer iets dat ik van mijn bucketlist af kan strepen.

Afgelopen donderdag was mijn een-na-laatste werkdag bij de Front Desk. Ik werkte tot half tien en reed snel naar huis om me om te kleden want een half uur later stond een collega al voor de deur omdat we naar een Halloween feestje van een andere collega gingen. Mijn allereerste echte Amerikaanse feestje. Inclusief rode cups bij de ingang waar ik meteen mijn naam op moest schrijven (net als in de film!!).

Er waren bergen cupcakes en pizza en honderd drank spelletjes. Ik was de enige ‘‘Dutchie’’ en niemand begreep dat ik geen Heineken bier dronk. ‘‘Want dat komt uit jouw land!!!!!’’ ‘‘Maar ik ben hier toch ook niet op de fiets heen gekomen?’’

Vrijdag was het Halloween, ik moest om twaalf uur werken en op mijn werk was een serieuze Pumpkin Carving Contest. Alle afdelingen hadden een pompoen gekregen en moesten die versieren, ik heb nog nooit zoiets hilarisch meegemaakt. De kantine was versierd, samen met een paar collega’s deden we pompoen speldjes op ons jasje en de frontdesk stond vol met zwarte en oranje snoepjes voor trick & treat. Niks down to earth, ik hou wel van dit Amerikaanse feestje. Waarvan overigens niemand begreep dat ik het nog nooit had gevierd.

Na mijn werk reed ik naar Venice, met Sneeuwwitje kostuum en hoge hakken achterin de auto. Samen met Lindsay ging ik naar een Halloween Feestje van Youtube, een van haar huisgenoten is een beroemde vlogger voor Youtube en had ons op de gastenlijst gezet. Ie-der-een was verkleed. 

De een nog hysterischer dan de ander. Van jongens met strijkplanken op hun rug (IRON-man) tot Catwomans, van Bob de Bouwer tot drie jongens met houthakkershemden en een keukenrol in hun hand. Ze kwamen uit een of andere reclame, maar aangezien Lindsay en ik never nooit Amerikaanse tv kijken, waren wij natuurlijk de enigen die dat niet begrepen. Een superleuk feestje en ik denk dat ik een beetje Halloween verslaafd zou worden als ik hier volgend jaar oktober nog zou wonen, waarom vieren we dat niet in Nederland?!

Zaterdagavond was mijn laatste avond werken bij de Belldesk. Ik kreeg nog een mooie lucht cadeau. En toen ik om half elf mijn sleutels inleverde voelde het toch een beetje als afscheid nemen. Nooit meer werken op Rooms Division. Het grootste gedeelte van mijn training zit er nu echt echt echt op.

Zondagmorgen zes uur was ik weer op mijn werk. ‘‘He, zag ik je gisteren niet vertrekken?’’ Vroeg de security collega die nachtdienst had. ‘Yes, i’m working back to back.’’ ‘‘Lucky you!’’ Inderdaad. Mijn eerste dag F&B. En ik was zacht gezegd enigszins nerveus. Met zo goed als nul werk ervaring in een restaurant is dit nou niet echt mijn lievelingsafdeling. Ik wilde eigenlijk nooit F&B doen, maar volgens de GM zou ik nooit een goede (General) Manager kunnen worden zonder F&B kennis. En ik denk dat hij daar wel gelijk in heeft, dus probeer ik mezelf er maar doorheen te slepen. Mijn eerste dag was in ieder geval niet de leukste dag in mijn carrière. Alles was nieuw, nieuwe collega’s, werkwijzen die ik niet kende en ik heb 300 pagina’s leeswerk als huiswerk meegekregen inclusief examen over drie weken. Of ik even honderd cocktails uit mijn hoofd wil leren. En de 18 manieren om een ID-kaart te checken. Ach, het is allemaal voor een goed doel. 

En ik weet zeker dat ik over een paar weken ook in dit werk lol krijg als de nieuwigheid eraf is en ik mijn collega’s beter ken.. Het leuke is wel dat ik over een tijdje ook in de Starbucks mag werken, weliswaar als supervisor, maar ik ga wel alle koffie’s leren maken. Hoe leuk is dat?! En mijn laatste drie weken ga ik terug naar waar ik Nederland geëindigd bent, Sales. Zou ik dan toch nog hier in Amerika kunnen werken in mijn mantelpakje met rokje en op hoge hakken?