''I've been living in a movie scene.''

Maandagmorgen 3 november. Facebook en Instagram staan vol met posts over dat het weer maandag is en iedereen weer aan het werk moet. Mijn wekker gaat om zeven uur, ik blijf liggen tot kwart voor acht en trek dan mijn sport outfit aan. Tijd om aan mijn bucketlist te werken en operatie hike-naar-het-Hollywood-sign staat op de planning voor deze vrije dag. Ik eet wat yoghurt en een banaan en rijd richting het Griffith Park, waar ik stipt negen uur mijn auto parkeer. Natuurlijk weer een kilometer van waar de hike begint, maar ik ben inmiddels zo spastisch geworden in parkeren dat ik allang blij ben wanneer ik op een paar honderd meter voor de eindbestemming een parkeerplek vind. En daar zet ik mijn auto dan ook neer, om er even later achter te komen dat er recht voor het begin van de trail ook nog zat parkeerplekken zijn. Ach, een warming up is nooit verkeerd. Ik sla eerst rechts af, een korte route naar de Batman-Cave, de cave die gebruikt werd in de jaren ’60 Batman film. Toch nog een klein beetje historie deze dag.

(En ja, ik moest even googlen voor deze foto en het hele Batman-gebeuren bij die grot.)

Na een paar foto’s te hebben gemaakt liep ik weer terug  naar het begin van de trail en vol goede moed wandelde ik richting het Hollywood-sign. Het was 23 graden, de zon scheen en iedere wandelaar die ik tegen kwam zei vrolijk ‘‘Goodmorning!’’ 

Na een kwartier was ik al buiten adem, na twintig minuten wist ik niet meer waar ik aan begonnen was en na een half uur wilde ik eigenlijk liever omdraaien. Toch bleef ik maar door lopen en ik probeerde af en toe stil te staan om gewoon om me heen te kijken. Het uitzicht, de Pacific Ocean heel in de verte, downtown LA, de San Gabriel Valley, tijdens de route kon ik alles zien. Na anderhalf uur was ik boven.

Helemaal alleen met het Hollywood-sign. Het was magisch. Altijd als ik aan LA dacht vroeger, dacht ik aan het Hollywood sign en palmbomen. Het Hollywood sign heeft nog steeds iets magisch, als ik over de snelweg rijd en het in de verte zie staan, of als ik over Sunset Boulevard rijd en een glimp ervan opvang, altijd dringt dan weer even tot me door dat ik echt-echt-echt in LA ben. Ik maakte een paar foto’s en bleef minutenlang gewoon staren. Ondanks dat er een groot hek staat en overal bewakingscamera’s, was het toch wel heel bijzonder. En ik was zo trots dat ik niet halverwege was omgekeerd. Blijkbaar heb ik toch nog wel een klein beetje wilskracht in me.

Ik dronk mijn  flesje water leeg en liep weer naar beneden. Drie kwartier later, 800 caloriën armer en met een dag of vier spierpijn in het verschiet stond ik weer bij mijn auto. Weer iets dat ik van mijn bucketlist af kan strepen.

Afgelopen donderdag was mijn een-na-laatste werkdag bij de Front Desk. Ik werkte tot half tien en reed snel naar huis om me om te kleden want een half uur later stond een collega al voor de deur omdat we naar een Halloween feestje van een andere collega gingen. Mijn allereerste echte Amerikaanse feestje. Inclusief rode cups bij de ingang waar ik meteen mijn naam op moest schrijven (net als in de film!!).

Er waren bergen cupcakes en pizza en honderd drank spelletjes. Ik was de enige ‘‘Dutchie’’ en niemand begreep dat ik geen Heineken bier dronk. ‘‘Want dat komt uit jouw land!!!!!’’ ‘‘Maar ik ben hier toch ook niet op de fiets heen gekomen?’’

Vrijdag was het Halloween, ik moest om twaalf uur werken en op mijn werk was een serieuze Pumpkin Carving Contest. Alle afdelingen hadden een pompoen gekregen en moesten die versieren, ik heb nog nooit zoiets hilarisch meegemaakt. De kantine was versierd, samen met een paar collega’s deden we pompoen speldjes op ons jasje en de frontdesk stond vol met zwarte en oranje snoepjes voor trick & treat. Niks down to earth, ik hou wel van dit Amerikaanse feestje. Waarvan overigens niemand begreep dat ik het nog nooit had gevierd.

Na mijn werk reed ik naar Venice, met Sneeuwwitje kostuum en hoge hakken achterin de auto. Samen met Lindsay ging ik naar een Halloween Feestje van Youtube, een van haar huisgenoten is een beroemde vlogger voor Youtube en had ons op de gastenlijst gezet. Ie-der-een was verkleed. 

De een nog hysterischer dan de ander. Van jongens met strijkplanken op hun rug (IRON-man) tot Catwomans, van Bob de Bouwer tot drie jongens met houthakkershemden en een keukenrol in hun hand. Ze kwamen uit een of andere reclame, maar aangezien Lindsay en ik never nooit Amerikaanse tv kijken, waren wij natuurlijk de enigen die dat niet begrepen. Een superleuk feestje en ik denk dat ik een beetje Halloween verslaafd zou worden als ik hier volgend jaar oktober nog zou wonen, waarom vieren we dat niet in Nederland?!

Zaterdagavond was mijn laatste avond werken bij de Belldesk. Ik kreeg nog een mooie lucht cadeau. En toen ik om half elf mijn sleutels inleverde voelde het toch een beetje als afscheid nemen. Nooit meer werken op Rooms Division. Het grootste gedeelte van mijn training zit er nu echt echt echt op.

Zondagmorgen zes uur was ik weer op mijn werk. ‘‘He, zag ik je gisteren niet vertrekken?’’ Vroeg de security collega die nachtdienst had. ‘Yes, i’m working back to back.’’ ‘‘Lucky you!’’ Inderdaad. Mijn eerste dag F&B. En ik was zacht gezegd enigszins nerveus. Met zo goed als nul werk ervaring in een restaurant is dit nou niet echt mijn lievelingsafdeling. Ik wilde eigenlijk nooit F&B doen, maar volgens de GM zou ik nooit een goede (General) Manager kunnen worden zonder F&B kennis. En ik denk dat hij daar wel gelijk in heeft, dus probeer ik mezelf er maar doorheen te slepen. Mijn eerste dag was in ieder geval niet de leukste dag in mijn carrière. Alles was nieuw, nieuwe collega’s, werkwijzen die ik niet kende en ik heb 300 pagina’s leeswerk als huiswerk meegekregen inclusief examen over drie weken. Of ik even honderd cocktails uit mijn hoofd wil leren. En de 18 manieren om een ID-kaart te checken. Ach, het is allemaal voor een goed doel. 

En ik weet zeker dat ik over een paar weken ook in dit werk lol krijg als de nieuwigheid eraf is en ik mijn collega’s beter ken.. Het leuke is wel dat ik over een tijdje ook in de Starbucks mag werken, weliswaar als supervisor, maar ik ga wel alle koffie’s leren maken. Hoe leuk is dat?! En mijn laatste drie weken ga ik terug naar waar ik Nederland geëindigd bent, Sales. Zou ik dan toch nog hier in Amerika kunnen werken in mijn mantelpakje met rokje en op hoge hakken?