''You could travel the world, but nothing comes close to the Golden Coast.''

I know a place

Where the grass is really greener

Warm, wet and wild

There must be something in the water

Ik ben waarschijnlijk gemaakt voor het afwerken van bucketlisten. Zodra ik een lijst heb gemaakt van dingen die ik wil doen ben ik gemotiveerd, tel ik de dagen af tot ik weer vrij ben en stel ik niks meer uit. De lijst die ik een tijdje terug hier heb geplaatst heb ik inmiddels enorm uitgebreid, waardoor ik druk ben de komende weken. Door mijn bucketlist kom ik op plekken waar ik nooit eerder ben geweest en voel ik me aan het einde van mijn dag ongelooflijk voldaan. En begin ik nog meer van LA te houden.

Toch heb ik mijn hart verloren aan New York, vanaf het moment dat ik de deur uit liep van mijn hotel en 34th street afliep. Laatst vroeg een collega wat mijn fascinatie is voor NYC. En eerlijk gezegd weet ik het niet. Misschien zijn het de mensen, die altijd in een rush zijn. Misschien de sfeer. De hoge gebouwen. De metro. Misschien is het omdat New York mijn eerste aanraking was met Amerika. Misschien komt het omdat ik er een beetje verliefd werd. Misschien het idee dat het echt New York is. New York New York New York. Het is magisch.

Toch komt LA er dicht bij in de buurt. LA heeft áltijd mooi weer. LA heeft palmbomen. Ik kan áltijd naar Beverly Hills. Celebs spotten op Melrose Avenue. Hiken in Griffith Park. Het strand is op een half uurtje rijden van mijn huis. Vegas is op vier uur rijden en een winterjas is hier onnodig.

‘‘Amsterdam is ook leuk.’’ Zei een vriendin heel erg goedbedoeld toen ik whatsappte dat ik buikpijn krijg van het idee dat ik naar Nederland moet. En ja, Amsterdam is ook leuk. Maar Amsterdam heeft geen rooftopfeestjes iedere avond van de week. Geen palmbomen, geen Wholefoods. In Amsterdam ga je niet in je sportoutfitje over straat de hele dag. En in Amsterdam moet je handschoenen, drie sjaals en winterlaarzen aan voor je de straat op kan in de winter. In Amsterdam is het niet bijzonder dat je uit Nederland komt. En in Amsterdam gaat niemand vragen waar mijn accent vandaan komt want ik heb geen accent. In Amsterdam is er geen Starbucks op iedere straathoek. Geen Umami-Burger. In Amsterdam is er geen tijdsverschil met Ermelo. En is het apart als je je tanden gaat bleken. Of alleen naar de kapper gaat om je haar te föhnen.

 Maar Amsterdam is wel dichter bij mijn familie en vrienden. Dát is misschien het enige pluspuntje.

Terug naar LA. Ondertussen werk ik niet meer bij de Front Desk maar doe ik F&B. Food & Beverage. De enige afdeling in een hotel waar ik echt totaal niks mee heb. Geen passie, geen straaltje liefde. Maar het hoort erbij, en zoals de GM van ons hotel zei; ‘‘Zonder F&B ervaring kan je nooit een hotel managen.’’ En daar heeft hij wel enigszins gelijk in. Dus voor het goede doel werk ik de komende maanden in het restaurant, de Starbucks (oke, het enige wel-leuke, ik ben straks een heuse barrista, wiehoe!), banqueting, room service en catering sales. Ik mis de Front Desk, mijn Front Desk collega’s en ik mis zelfs ‘‘I'm a Diamond guest, I need a free upgrade!!!’’ Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen. (Mocht je tijd hebben, ik doel op gasten die zich gedragen zoals in dit filmpje.)

Na zeven dagen straight te hebben gewerkt was ik gisteren ein-de-lijk vrij. En omdat het hier deze week 20 graden en bewolkt is had ik behoefte aan iets meer warmte. Dus stuurde ik Veronica een berichtje dat ik een Koreaanse Spa had gevonden in de buurt (weer iets van mijn bucketlist af) en dat we daar echt heen moesten. Zo gezegd, zo gedaan. Ik begon mijn dag bij Starbucks met een bagel met roomkaas (heaven) en reed daarna door naar Veronica. 

Een dag vol warmte, en sauna’s waar ik nog nooit van gehoord had. Een ijssauna (waar het inderdaad niet warm was), een klei sauna, een zout sauna en een jade sauna. Natuurlijk was er een restaurant én een rooftop waar we op ligbedjes een klein beetje zon probeerden te vangen, ’s middags was het iets minder bewolkt. Met op de achtergrond kerst liedjes (mooi op tijd) en een hot green tea, was het een perfecte dag.

Weer thuis deed ik boodschappen, trok even andere kleren aan en reed naar Lindsay om een truffel hamburger te eten bij Umami burger. Waar ik afgelopen zaterdag nog was geweest met Leonie en Mitchel. Die twee waren in LA voor een paar dagen en ein-de-lijk heb ik kennis kunnen maken met Leonie haar vriend. Met hen deed ik afgelopen weekend een tour d’Annerique zoals Leonie het noemde en bezochten we Hollywood, Melrose Avenue (en we aten organic oreo cheesecake #heaven), we gingen naar Santa Monica en dronken met z’n drietjes cocktails in de fancy rooftopbar van het Huntley hotel. Door Leonie haar bezoekje bedacht ik me dat ik mijn Nederlandse vriendinnen wel een klein beetje mis.  

Mijn kalender vertelde mij vanmorgen dat het over zeven weken alweer 2015 is, time flies, en dus heb ik besloten dat ik een bucketlist voor 2015 moet maken. Gewoon, zodat ik tegen die tijd misschien toch zin heb om dat vliegtuig in te stappen naar Nederland.

1). Schaatsen in Bryant Park (NYC).
2). Die Green Card winnen (waar ik eigenlijk weinig inbreng in heb, maar dat terzijde).
3). Een appartement vinden in Amsterdam inclusief droombaan (en droomsalaris anders kan ik deze bucketlist niet eens uitvoeren).
4). LA niet verlaten zonder dat ik mijn droom Louboutins heb gekocht.
5). De Zwitser na 1,5 jaar weer meeten (misschien hoort dat bovenaan deze lijst te staan).
6). 10 Kilometer hardlopen binnen een uur (ik heb mijn zinnen gezet op de Marathon in 2020).
7). Een reünie met mijn LA-bff’s Marije & Joanne (die er toch wel gaat komen).
8). Ontvangen worden op Schiphol met spandoeken en ballonnen (hint, hint, hint).
9). Mijn 25^e verjaardag vieren in de Cosmopolitan in Vegas (wat redelijk onrealistisch is, maar een uitdaging is altijd leuk).
10). Een HBA1C van 53% zodat mijn dokter mij nog steeds de model-patient vindt.
11.)  Macarons, vanilla latte’s, nacho’s met-saus-apart en wijn met mijn nichtjes.

- wordt vervolgd-