Nog iets meer dan drie weken en ik ben weer in Nederland.
Het gevoel dat ik bij die gedachte krijg is een beetje als een emotionele
rollercoaster. Ik ben verdrietig dat ik al mijn collega’s hier moet achterlaten
en waarschijnlijk nooit meer ga zien. Ik ben blij dat ik mijn familie weer ga
zien. Ik kan wel huilen bij het idee ik straks de hele LA-mentaliteit achter me
moet laten en weer moet gaan wennen aan de Hollandse ‘‘doe maar gewoon’’ –
mentaliteit. De dingen die voor mij zo normaal zijn geworden, de prijzen in de
winkels exclusief belasting, het ‘‘How are you’’ zeggen tegen alles en
iedereen, buiten de deur ontbijten, het wordt straks weer helemaal anders.
Afgelopen week stond ik achter de hostess-stand in het restaurant, het was een uur of half
negen, de meeste gasten zaten al te eten. De piano-man speelde mijn
lievelingsliedje (All of me) van John Legend en ik stond even voor me uit te
staren. En voor ik het wist voelde ik een traan langs mijn wang naar beneden glijden.
Zal ik hier ooit nog terug komen? Deze plek, dit hotel, waar ik mij zo thuis
voel? Mijn collega’s van al die afdelingen die maar blijven zeggen dat ze me gaan
missen. De gasten? Het over-Amerikaanse-geklaag wat eigenlijk ook wel weer iets
heeft? Kom ik ooit nog achter de Front Desk te staan? Of komt er ooit weer een
dag waarop ik om half 12 ’s nachts met de koks chocolade taarten aan het eten
ben? Of moet ik ooit weer eens 1200 servetten vouwen met collega’s uit El
Salvador of de Filipijnen? Wanneer check ik weer 150 kamers op een dag? Wanneer
manage ik weer een uitgeserveerd diner voor 1200 gasten in de ballrooms? Word ik ooit in mijn leven nog wel eens Miss
Anne genoemd?
Het leuke aan een paar weken werken op de banqueting afdeling? Iedere dag een nieuw evenement. En iedere dag zien de ballrooms er totaal anders uit. Ik wil ook een ronde dansvloer op mijn bruiloft. En witte stoeltjes met grijze kussentjes.
En een diner voor 1200 man managen? Appeltje-eitje inmiddels, al was ik dood-zenuwachtig van tevoren...
En dit spotte ik twee weken geleden. Echte (!!) visjes verwerkt in de bloemstukken op een bruiloft.
Moet ik ook hebben later als ik ga trouwen.
Vanmorgen werd ik wakker van een berichtje van de Zwitser, over
hoe mijn agenda eruit ziet de komende maanden. Er verscheen een kleine glimlach
op mijn gezicht. Terug naar Nederland betekent ook weer op naar nieuwe
avonturen. Een nieuwe baan, een nieuw huis, en mensen zien die ik al tijden
niet heb gezien. En daar moet ik me maar aan vast houden.
Ondertussen werk ik aan mijn bucketlist. Lindsay woonde de
afgelopen twee weken bij mij in huis en is gisteren helaas weer vertrokken naar
Nederland. Samen zijn we naar Vegas geweest vorige week voor één nachtje (kan
gewoon) én had ik weer de tijd van mijn leven. Misschien ben ik wel gewoon
gemaakt voor Vegas. Verder hebben we nog 100 hotspots in LA bezocht de
afgelopen dagen en ben ik begonnen met mijn inboedel langzaamaan te verkopen.
Ik heb nog een auto te koop staan, voor de liefhebber!
Vegas, ik mis je nu al.
Hier zat ik even heel erg gelukkig te zijn in het Bellagio.
Want dit was op dat moment ons uitzicht.
En daarna gingen we naar de Marquee in de Cosmo. En dat was een heel leuk feestje.
Vandaag ben ik met Veronica en Danielle naar de Universal Studio’s
geweest (ook weer iets om van mijn bucketlist af te strepen). Ik was er nog
nooit geweest, ondanks dat het precies naast mijn hotel is. Maar één keer moet
de eerste keer zijn. We hebben álle rides gedaan, de studiotour en zijn twee
keer in de Minion ride geweest (van Despicable me). Ik ben fan geworden van de
studio’s en ik wil terug in 2016 wanneer de Harry Potter ride klaar is. Of
misschien volgend jaar een bezoekje brengen aan de Universal Studio’s in Florida.
En het voordeel van naar een pretpark gaan in Januari? Het is er zooo rustig,
het langste dat we hebben gewacht was misschien 20 minuten. Perfect.
Ik kwam er achter dat alles eigenlijk altijd nep is in films. En New York in de film lang niet altijd het echte New York is, maar gewoon een nep straat midden in de Universal Studio's.
Life is better in 3-D. Of 4-D.
En een klein beetje Frankrijk in ''The Entertainment capital of LA.''
En precies op deze plek stond ik bijna een jaar geleden ook op de eerste dag van mijn LA-leven en ik kan niet geloven dat dat alweer een jaar geleden is. Oh en op de achtergrond het hotel waar ik werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten