''A new year is like a blank book.''

Wat ik heb geleerd in 2014.

Dat het echt niet gek is om koekjes te kopen, het halve pak op te eten, jezelf dan zo dik vinden dat je de rest van de koekjes in de prullenbak gooit en er voor de zekerheid even afwasmiddel over heen spuit zodat je zeker weet dat je ze niet meer op eet. Er zijn meer mensen die dat doen kwam ik achter. (Zie hier).

Dat ik na drie keer hardlopen geen sixpack krijg.

Dat het leven in Europa eigenlijk een stuk beter is dan in Amerika. En dat je echt niet hoeft te klagen over onze regering in NL. Wees alsjeblieft blij dat er in Nederland een sociaal vangnet is. Dat je niet zodra je ontslagen wordt (en ook geen geld mee krijgt) binnen een paar maanden met je volledige gezin op straat staat omdat je geen geld meer hebt om huur te betalen. Het gebeurt echt hier in de US. En wees blij dat je naar de dokter kan gaan als je een longontsteking hebt. En dat het eigen risico (maar) € 350,00 is en je daarna niks meer zelf hoeft te betalen. En ja, ik ben iemand die die €350,00 er meteen in januari al doorheen heeft gejast. Maar in 2015 ga ik daar niet meer over klagen. We hebben het echt goed in Europa, geloof me.

Dat de zon het leven een stuk mooier maakt. Het is 23 december en ik zit op het terras in de zon in mijn t-shirt en korte broekje. Kunnen we de winter niet gewoon verbannen uit Nederland?

Dat het heel zinvol is om in je sportoutfit uit eten of uit lunchen te gaan. Punt 1 het lijkt alsof je sportief bent geweest (ondanks dat iedereen ziet dat je zojuist je haar hebt gefohnd en je make-up perfect zit). Punt 2; een hamburger eten terwijl je in je hardloopkleren zit is gek, dus je bestelt automatisch al een kale juice of organic quinoa scone. En dat is zooooooo 2015.

Dat mensen het blijkbaar interessant vinden wat ik hier mee maak. Er lezen inmiddels meer dan 500 mensen mijn blogs iedere keer. Dat voelt best wel als een eer en gek, omdat ik deze blog meer heb gemaakt om familie en vrienden op de hoogte te houden. En er nu mensen meelezen die ik niet eens persoonlijk ken. Hoe bizar.

Dat Palmbomen garant staan voor een vakantie-gevoel en dat gevoel heb ik nu al maanden. Dat het overmorgen kerst is? Het voelt alsof het nog steeds augustus is.

Dat alleen wonen echt lekker is. De afwas vier dagen niet doen? Ik ben toch de enige die zich daaraan ergert. Tot 12 uur in bed liggen? Niemand die zich eraan irriteert. Vier dagen achter elkaar sushi eten? Heeeeeerlijk! (Al is het af en toe ook wel gezellig als er weer een vriendinnetje bij me in komt wonen voor een paar weekjes.)

Dat het het heus wel waard is als je in het begin van de maand een eigenlijk-boven-je-budget-tas koopt en daarna alleen nog maar geld over hebt voor benzine, een paar gallons water en crackers. Halloo, die tas is voor altijd.

Dat als je een jaar weg gaat uit je vertrouwde leven sommige vrienden ineens geen vrienden meer zijn. En sommige vrienden (waar je het nooit van had verwacht) ineens hele goede vrienden worden. Ik weet nu eindelijk wie ik wel en niet uit hoef te nodigen op mijn bruiloft over een jaar of 5.

Dat de Amerikaanse spreektaal en het Engels dat wij op school leerden in NL toch wel anders is. Wat soms voor hilarische momenten zorgt, bijvoorbeeld toen ik met een vriendin maar even ging googlen wat je hoort te antwoorden op ''Hey whats up.''  En het woord bae (baby oftewel vriendin). Laat dat woord alsjeblieft van deze aardbodem verdwenen zijn in 2015. 

Dat sommige dingen gewoon meant to be zijn. Ontmoetingen, keuzes die je maakt, plaatsen die je bezoekt en dingen die mensen zeggen.

Dat Californië mijn hart heeft gestolen. Dat LA veel meer is dan de (ellendige) Walk of Fame en (de nog beroerdere) Venice Boardwalk die je altijd op tv ziet en wat in reisgidsjes staat. Beverly Hills, Larchmont, Griffith Park, Malibu, Pacific Palisades, Greystone Mansion, Manhattan Beach, er zijn zoveel mooie plekken in LA.

Dat een drive through apotheek, en een drive through pin-automaat en een drive through sappenbar het leven een stuk makkelijker maken.

Dat wanneer je echt iets wil. Je het kan. En je het absoluut moet doen. Wegrennen uit je comfortzone is zoooo fijn. Je ontmoet mensen die je anders never nooit zou ontmoeten. Je komt op plaatsen waar je anders nooit zou komen. En je kan (en daar gaan we even cliché doen), beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan dan van de dingen niet je niet hebt gedaan.

Dat je kerst hoort te vieren met je familie. En niet 9000 kilometer van ze vandaan.

& dat het gek is dat ik (als meisje dat vroeger nog niet eens één nachtje ergens anders kon slapen ivm heimwee) er zo tegenop zie om straks afscheid te nemen van deze stad. En dat zegt denk ik wel genoeg over hoe waanzinnig mijn 2014 was.