Gisterochtend werd ik vrolijk wakker, het was alweer vrijdag en bijna weekend! Op school was teacher Seth net zo vrolijk, hij had donderdag een nieuw computerspel gekocht en dat kon hij mooi het hele weekend spelen. "I'm sooo excited!" Verder was hij 40 minuten bezig geweest om een spelletje voor ons te maken met de nieuwe smartboards, waar wij in 1,5 minuut mee klaar waren. Maar hij was helemaal door het dolle heen. "It's amazing!!! Amazing!!" Het is echt zo'n schattige man, ik ga later m'n kind naar hem vernoemen.
Om kwart voor twaalf renden de Koreanen, Chinezen en Taiwanezen met de spreekwoordelijke "gierende banden" de klas uit en liep ik er even later met Niki, het Nederlandse meisje ook achteraan. Wij gingen een lunch halen bij de Salad Bar en omdat het super lekker weer was, ik zal jullie even jaloers maken, liepen we richting Central Park via Fifth Avenue, zo'n 25 straten uptown. Onderweg belandden we op een filmset. Was de straat half afgesloten, op z'n Amerikaans, oftewel iedereen liep er alsnog door heen en niemand die luisterde naar de Politie en de crew. De film die opgenomen werd was iets met The Secret Life of Willy nog iets, totaal niets over te vinden op Google dus het was misschien toch niet Leonardo DiCaprio of Chad Michael Murray die onder de zwarte partytent aan het wachten was.
We liepen naar de Zara, de Hollister, ik kocht een luchtje voor Frank bij Abercrombie. Waar de meest asociale Amerikanen werken die ik ooit gezien heb. "Hallo, mag ik iets vragen? Die trui op de paspop waar kan ik die vinden?" "OH hier op de etage moet je maar even de zijkanten afzoeken." Dat schoot dus niet echt op, ik kon die hele trui alsnog niet vinden. Verkoper nummer twee die ik het vroeg antwoordde met; "heb je op deze etage al gekeken?" "JA!" "OH dan ligt ie vast ergens op de tweede etage, moet je daar maar kijken." Ik heb de hele trui nooit gevonden en toen we voor de kassa stonden waar 7 mensen achter aan het druk doen waren en de klanten totaal negeerden was ik er helemaal klaar mee. Na 4 keer aandacht gevraagd te hebben kregen we te horen dat de kassa gesloten was. "Op welke etage is de kassa wel open?" "Niet op deze." Nee, dat hadden we ook door. Voor mij geen Abercrombie meer in New York.
We liepen door richting de chique winkels, werden verliefd op etalages en maakten gebruik van de wifi in de Apple Store. Daarna moest Niki naar de kapper en ging ik terug naar m'n hotel om me om te kleden. Ik deed een kort broekje aan, die in Nederland perfect zat, hier ineens aan de te grote kant was (Ik sprong 47 gaten in de lucht). Ik deed een tshirt aan, nog even een trui eroverheen voor de netheid en liep naar de supermarkt voor een fles koud water, vers fruit en M&M's. M'n broek zat toch veeeeeel te los.
Met boek, zonnebril, kleedje en boodschappen liep ik naar de metro richting Times Square en lag even later heerlijk in de zon in Bryant Park. Ik hield nog meer van New York.
Zo'n verschil met in Nederland. Zo gek als dat het in Nederland is als je alleen in een park ligt, de meeste mensen liggen daar altijd met vrienden of familie, zo gek is het hier als je met een groepje in het park ligt. Mensen doen hier veel meer alleen, wat ook weer maakt dat je veel sneller contact hebt met anderen. De New Yorkers staan altijd open om hulp te bieden of om gewoon even te praten. Daarnaast maakt het ook niet uit wat je aanhebt. De een lag in z'n bikini, de ander in een grote dikke trui. Ondertussen kwam er nog een man met megafoon langs om te vertellen dat we moesten komen demonstreren tegen een gasleiding of zoiets en iedereen liet die man gewoon in z'n waarde.
Rond zes uur was ik weer op m'n kamer, kleedde me om en nam een uurtje later de metro naar de Upper East Side om met Rose wat te gaan eten. We kwamen terecht bij een super leuk restaurantje mét terras en 1093629 verschillende bieren. Wat dan weer niet echt mijn ding was. Met een chardonnay en mijn eerste echte Amerikaanse hamburger voelde ik me even later op en top Amerikaans. Wat cocktails en wijntjes later nam ik de metro weer terug en kwam op de gang van m'n hotel de Zwitser tegen.
Ik friste me even op, deed een nieuw make-upje op en klopte 10 minuten later op de deur van de kamer van de Zwitser. We gingen wat drinken bij een cafe bij Times Square, kletsten 100 uur in het Engels over van alles en nog wat en het verbaast me hoe makkelijk mij dat af gaat. Misschien hebben de lessen toch echt nut! We liepen wat rondjes over Times Square, verbaasden ons keer op keer over hoeveel mensen er hier eindelijk rond lopen om 2 uur 's nachts en liepen uiteindelijk weer terug naar ons hotel en onze kamers. Ik ging nog even douchen en viel uiteindelijk in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten