Omdat foto's inderdaad meer zeggen dan heel veel woorden & jullie waarschijnlijk wel klaar zijn met mijn gejubel (en geklaag) over deze stad en mijn naderende afscheid. Wees gerust, over een paar dagen is mijn Facebook/Instagram/Blog gestalk voorbij. En in de tussentijd, er is altijd nog het kruisje in de rechterbovenhoek.
Hier krijg is dus never nooit genoeg van, en toen ik vorige week weer even moest wachten voor het stoplicht greep ik mijn kans (met vierhonderd toeterende auto's achter me omdat ik veel te ver van de auto voor mij stond, sorry!).
Ready voor mijn aller-aller-aller laatste Hilton dag die vrijdag was. Ik kreeg duizend goodbye knuffels en zoenen en heb me nog nooit zo gewaardeerd gevoeld. Zelfs een paar dames van Housekeeping hadden armbandjes voor me gekocht. Dezelfde dames die toen ik net begon in Housekeeping geen woord tegen me zeiden. Zo bijzonder allemaal!
Zelfs het weer was verdrietig. En dat is de auto die inmiddels niet meer mijn auto is. Verkocht dankzij Tinder, wat ik eigenlijk nog wel de grootste grap van de eeuw vind. Mijn collega's keken me aan; ''Tinder, that's a dating app right?! You are sooooo crazy!'' Ik beschouw dat maar als klein compliment.
TOT ZIENS.
En jaaaa ik heb in ieder geval een plaatsje op de Wall of Fame in de personeels kantine. Forever en ever en gelukkig is het de meest charmante foto ooit.
En ik moest even slikken de volgende dag toen ik weer langs mijn werk reed, zoveel herinneringen die ik daar heb. Van een verlegen en zenuwachtig meisje op mijn eerste werkdag tot zelfverzekerde jonge vrouw die een baan kreeg aangeboden op de laatste werkdag (en geen visum dus ik heb er alsnog niet heel veel aan, maar wie weet als ik ooooooit de Green Card lotery win).
Zaterdagmorgen was ik op weg naar het Donation Centre om wat kleren en lakens en spullen te doneren. Zo blijft er toch nog een stukje Annerieke achter in LA en maak ik weer mensen gelukkig.
Na het doneren deed ik iets wat me altijd vrolijk maakt, shoppen en lunchen in Beverly Hills.
Zaterdagmiddag werkte ik nog even aan mijn bucketlist en hikete naar The Wisdom Tree.
En bij deze boom ligt een kist vol met schriften waar iedereen een boodschap achter kan laten. Mission Completed. Letterlijk & Figuurlijk.
En ik was zooooooo blij toen ik eindelijk boven was. En nee ik ga niet klagen, maar het is wel pittig om in de brandende zon even naar boven te klimmen.
Maar dit uitzicht maakt alles weer goed.
Zaterdag avond had ik date night met Sarah en gingen we naar de bioscoop (the boy next door, de slechtste film everrrr maar dat terzijde). Zondag middag nadat ik mijn auto was opgehaald ging ik mijn huis opruimen en deed ik net alsof ik heel geinteresseerd was in de Superbowl.
Meer dan 70 kaarten heb ik gekregen het afgelopen jaar. En een voor een hebben ze me opgevrolijkt. Bedankt, bedankt, bedankt voor iedereen het afgelopen jaar aan mij heeft gedacht. En kaartjes, pakketjes of lieve berichtjes heeft gestuurd. Ik heb dat echt e-norm gewaardeerd.
En zondag ging ik nog een keer hiken naar the Wisdom Tree (helemaal naar dat puntje ja!).
Liefde, liefde & nog meer liefde voor deze stad.
Maandag was ik de hele dag druk met schoonmaken en naar de bank wandelen en stuff like that. Dinsdag ging ik een auto huren. (En helaas werkte al mijn charmes in de strijd gooien niet helemaal en kreeg ik deze auto niet mee.)
Een rondje langs mijn lievelingsplekken, hiken, brunchen in Larchmont, naar Santa Monica (de plek waar ik de Pacific Ocean voor de allereerste keer in mijn leven zag.)
Nog meer hartjes.
Deze verkeersborden ga ik ook missen. En sta trouwens iedere keer stil als ik dit soort foto's maak voor degene die zich daar zorgen over maakt.
's Middags zag ik de zonsondergang vanuit Griffith Observatory.
Can't get enough of it.
Had ik al verteld dat ik verliefd ben op deze stad?
Vanmorgen gingen mijn Ford en ik nog een stukje de Pacific Coast Highway rijden. Een paar weken geleden ging ik South met de mooie man, nu North met mijn Ford. Radio aan, ramen open en zonnebril op. Ik kon wel huilen van geluk.
Toeval of niet, maar ik spot ineens overal surfers.
En zo ziet een gelukkige Annerieke eruit op het strand in een van de mooiste steden van de wereld. Afscheid nemen bestaat niet. En dat probeer ik me maar in te prenten want vanavond is het afscheidsfeestje voor mijn collega's en ik weet zeker dat er een traan gaat rollen. Maar I'll be back. Ooit.
