donderdag 11 september 2014

''I'm soooo excited!''


De zomer in Nederland is bijna voorbij. Hier in LA is het al een paar dagen rond de dertig graden en wordt het dit weekend 37 graden. Ik klaag niet, zeker niet.



Nu de winkels weer vol komen te liggen met herfst kleren, wat ik niet helemaal begrijp want een dikke jas heb je in LA niet echt nodig. En een sjaal geloof ik ook nooit. Bedenk ik me wat een waanzinnige zomer ik heb gehad hier. Frank en Thijs die hier de hele maand juni waren. De honderdduizend ontbijtjes en sightseeing uitstapjes met Marije, de rooftop feestjes met Wendy en het bewonen van villa’s met Joanne, het was nooit saai. En ik voel me nog steeds een beetje toerist in deze stad.

Daarnaast heb ik de meest gekke dingen meegemaakt tijdens het werken op de front desk. Van gasten die hun advocaat belden omdat er in de hele stad geen water was en dus ook niet in ons hotel wat echt ‘’onacceptabel’’ was, tot Nederlanders die bijna huilden van blijdschap dat ze eindelijk een keer ingecheckt werden in het Nederlands en niet het ‘‘moeilijke’’ Engels hoefden te spreken. Ik heb mensen ontmoet van over de hele wereld. Verhalen gehoord over hoe Amerikanen naar Nederland kijken. Hoe aardig de Nederlanders zijn in de ogen van de Amerikanen. Hoe goed wij ons kunnen aanpassen en hoe goed wij Nederlanders Engels kunnen. En natuurlijk hoe goed wij kunnen voetballen, zelfs drie maanden na het WK hoor ik nog dagelijks dat het zo jammer is dat Nederland het WK niet heeft gewonnen. Ik zeg maar niets over de kwalificatie wedstrijden voor het EK van de afgelopen weken.  

Dankzij mijn collega’s voel ik me helemaal thuis op mijn werk. En wil ik er niet aan denken dat ik over 2,5 week alweer naar een andere afdeling moet. Ik heb het gevoel dat ik inmiddels het meeste onder controle heb, bijna alle vragen van gasten kan beantwoorden en ik kan ze zelfs de weg wijzen naar The Walk of Fame of het Hollywood sign. Ik weet hoe lang het rijden is naar Santa Monica en dat het Griffith Observatory echt de moeite waard is. Wie had dat een jaar geleden gedacht?! Toevallig zat ik daar van de week nog aan te denken, vorig jaar om deze tijd was ik bezig met solliciteren en had ik nooit, maar dan ook nooit gedacht dat ik in LA terecht zou komen. Ik dacht aan New York of Miami, LA was nooit bij me opgekomen. Ondertussen ben ik een beetje verliefd geworden op LA. Wonen in New York staat nog steeds bovenaan mijn bucket list, maar LA is een heerlijke stad om in te wonen. Het strand, het weer, de valley, de winkels, de bars, de hotels, de clubs, Vegas op 4 uurtjes rijden. Ik verbied vanaf nu iedereen om tegen mij te zeggen dat ik over 149 nachtjes alweer in Nederland ben. Aftellen doe ik niet meer aan.

Mijn eerste Amerikaanse verjaardag drie weken geleden heb ik met vriendinnen gevierd. Joanne had een heel programma had opgesteld. Van wijn proeven tot cocktails drinken, sushi eten tot champagne op het strand, ik was op en top jarig. En ook mede dankzij alle leuke kaarten en pakketjes uit Nederland. Honderdduizend dankjulliewel!

De afgelopen weken woonde Joanne in een villa met lift en rooftop in Pacific Palisades waar ik dan ook al mijn vrije dagen doorbracht. We deden een poging tot organic eten, Rens Kroes is onze nieuwe beste vriendin en probeerden bruin te worden op de rooftop.

 Daarnaast heb ik mijn eerste grasshot gedronken. Helemaal hip en goed voor de mens, aldus de organic voedings deskundigen. Het eindigde met dat Joanne en ik zo’n buikpijn ervan kregen dat we de rest van de middag niks meer konden dan liggen.


Vorige week maandag kreeg ik bezoek uit Nederland en kwam mijn neef vanuit New York overvliegen naar LA. We deden een rondje Hollywood, Walk of Fame, Beverly Hills, Rooftop bars, Venice Beach, Santa Monica en we eindigden vrijdagmiddag samen met Joanne in Vegas.






Ik weet niet wat die stad heeft, ik kan er in ieder geval geen genoeg van krijgen. Het gaat maar door en door en door en door. De hotels met duizenden kamers, waar het altijd druk is. Of je er nou om 10 uur 's ochtends bent, 5 uur 's middags of 3 uur 's nachts. Wat zou ik daar graag een weekje willen werken. Gewoon om te kijken hoe het gaat achter de schermen van de grootste hotels van Amerika. Natuurlijk hoort uitgaan bij Vegas en we hebben weer de meest hilarische mensen ontmoet en de gekste dingen meegemaakt. Ik zou er tien boeken over kunnen schrijven. Het allerleukste blijft nog de vraag; ‘‘Where are you from?’’ ‘‘I’m from LA.’’ Het klinkt zooooo veel beter dan, ‘‘I'm from Ermelo.''




Zondagmiddag was het alweer tijd om naar huis te gaan en daar hebben we dan ook meer dan acht uur over gedaan. Vierentwintig keer hebben we op het punt gestaan om om te draaien en weer terug naar Vegas te gaan. Maar we moesten terug want Joanne moest maandag werken. Er was een ongeluk gebeurd waardoor de hele weg van Vegas naar LA zo goed als stil stond. Na 109 keer gescholden te hebben, 2792 grapjes gemaakt te hebben over slapen langs de snelweg, kwamen we om half één ’s nachts eindelijk thuis aan. Ik heb nog nooit zo graag naar bed gewild.




Vandaag is het alweer donderdag, 9/11. Sinds dat ik zelf in New York ben geweest is deze dag altijd een beetje anders. 



Ik ga zo even lunchen met Veronica en daarna weer werken van vier tot half 1. En dan nog 11 nachtjes slapen en dan zie ik mijn ouders weer. Na negen maanden naar elkaar zwaaien via Facetime, kan ik maandag over een week mijn moeder weer honderd zoenen geven en mijn vader weer 200 knuffels. I can’t wait!!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten