''The DJ saved my night.''

Vrijdag was Armin-Day. Én ik was de hele dag vrij. Ik begon met  mijn bed te verschonen en twee wasmachines te draaien. Ik keerde mijn hele huis binnenste buiten om alles schoon te maken. Ondertussen wachtte ik tot mijn eerste was klaar was en hing deze op op mijn zelfgespannen waslijntje. Waar iedereen mij trouwens volledig om uitlacht, niemand heeft hier een waslijn, laat staan een droogmolen in de tuin. Overal gebruiken ze de droger voor. Ik blijf mij vasthouden aan de Nederlandse gewoonte en heb iedere keer handdoeken die ruiken naar ‘‘buiten’’. Ik ging nog even kletsen met m’n moeder op Facetime, reed langs de supermarkt en ging door naar Marije.

Samen gingen we lunchen in Hollywood bij een hotspot waar Miley Cyrus ook vaak komt. En Mila Kunis en nog zo’n 100 sterren. Er zaten ook alleen maar hippe mensen op het terras en het eten was een en al gezond en organisch. Ik koos een Griekse salade met kip en als dessert een stukje carrotcake. Marije koos als dessert de vegetarische chocolade (only in America). 

 

We bleven nog even onze green tea opdrinken en rond een uur of vijf gingen we met de auto richting The Forum, daar waar Armin van Buuren zou gaan draaien.  We waren er iets voor zessen, parkeerden de auto en bleven  wachten op Joanne die ook mee zou gaan. Ondertussen liepen we drie rondjes langs het stadion om te kijken waar de VIP ingang was en of we misschien illegaal naar binnen konden als enige meisjes uit Armin’s thuisland. Dat plan mislukte. Dus om half zeven liepen we maar netjes naar binnen, kochten een beker water en een cocktail en liepen naar onze plaatsen. Omdat we lekker last minute hadden besloten om te gaan, waren er alleen nog zit plekken beschikbaar. In Nederland zijn er tijdens zulke concerten niet eens zitplekken te krijgen geloof ik, maar hier wel.

 

In ieder geval begon Armin om stipt zeven uur te draaien, was de zaal nog maar voor een kwart gevuld en begonnen wij ons af te vragen waar we beland waren. Na een kwartier gingen we maar wat rondjes lopen en nog meer drinken halen. Na anderhalf uur was de zaal vol, waren de meeste plekken bezet en ging iedereen uit z’n dak. We hebben niet eens meer omgekeken naar onze zitplekken, liepen rondjes over de balkons, dansten en maakten mensen wijs dat we Armins familie waren. 

 

Wat natuurlijk iedereen geloofde. We hoorden eigenlijk in de VIP-area te zitten maar we hielden er meer van om om te gaan met ‘‘normale’’ mensen, daarom stonden we gewoon tussen het normale publiek, was onze tekst. Het leverde veel aandacht op, drankjes en heel veel lachbuien. Ondertussen kwam ik nog een collega tegen van de Front Desk, die inmiddels mijn nieuwe bff is op m’n werk, nu hij weet dat ik als heel net meisje ook van Armin houd. Dat ik uit hetzelfde land als Quintino, Afrojack, Hardwell en Armin van Buuren kom, maakt het nog interessanter voor hem.  In ieder geval was het eerste wat hij me vroeg toen ik hem tegen kwam; ‘‘Do you have pills?’’

Om elf uur sloot de bar, wat ook een beetje anders ging dan hoe het in Nederland gaat. En om stipt twaalf uur was het afgelopen. Het is dat ik hier geen filmpjes kan plaatsen, maar het was (om in Amerikaanse begrippen te praten) awe-some!

Zaterdag kon ik gelukkig iets uitslapen en hoefde ik pas om tien uur te werken. Ik was lichtelijk moe, werkte samen met m’n trainer. Die ik inmiddels heb geleerd hoe je I like you in het Nederlands zegt. Dus naast ‘‘Hello gek’’, ‘‘Good job, gek’’ zegt hij nu ook; ‘‘Iek wint juh aarrrrrduhg’’. Een hele verbetering.

Om half zeven was ik klaar met werken, rende ik bijna naar mijn auto, kleedde me snel om en ging naar Santa Monica voor de housewarming van Alex en Wendy. Met heerlijk eten, lekkere wijn, een waanzinnig-super-goed-dessert en leuke mensen.

Zondag was ik weer vrij en nadat ik vijf afleveringen van Grey’s anatomy had gekeken (ja, ik was vroeg wakker), ging ik mijn bed uit. Na een douche en een lange Facetime sessie met m’n moeder, die nogal verrast was door dit  bericht en filmpje (missie geslaagd!). 

 

Omdat we allebei zonder moeder bij de hand Moederdag moesten vieren, gingen Marije en ik samen lunchen bij le Pain Quotidien voordat we richting het strand reden. 

Op het strand waaide het mega hard, omdat er een hele hete lucht aan zat te komen (die inmiddels gearriveerd is, temperaturen rond de 36 graden Celsius zijn normaal deze week). Omdat we gezandstraald werden, verplaatsten we al snel naar het gras bij de boulevard om daar een beetje te lezen en palmbomen te bekijken en mensen te spotten. 

 

Na een paar uurtjes gingen we naar de Santa Monica Winebar voor nog een drankje en om een uur of zeven was ik weer thuis. Klaar voor nog meer afleveringen van Grey’s Anatomy. Mijn verslaving is zelfs zo erg dat ik al één aflevering van Flikken Maastricht achterloop en twee afleveringen van Smeris.

Gistermorgen moest ik weer om acht uur werken. Omdat er drie collega’s langdurig uit de running zijn en we nog steeds iedere nacht volledig volgeboekt zijn, was het nogal druk. Na een uur kon ik het niet meer aan dat al die gasten mij woest aankeken omdat ik naast m’n collega stond en alleen maar facturen aan het overhandigen was en mijn collega assisteerde. Dat ik zelf maar naar een computer liep. ‘‘I can assist the next guest in line over here!’’ En vanaf dat moment handelde ik alles zelf af. Ik ben eindelijk de denkbeeldige drempel over gestapt en maak zelfs grapjes met de gasten. Ben niet meer bang dat ik ze niet begrijp, want dan vraag ik het gewoon nog een keer. En ik ben niet meer bang dat ik fouten maak, ik ben hier niet voor niets om te leren. Honderd complimenten verder van mijn collega’s en één van gasten uit Slovenië (met alle Europeanen maak ik inmiddels vrienden), was het half vijf en tijd om naar huis te gaan.

Thuis trok ik andere kleren aan, ruimde het een en ander op, keek nog een aflevering van Grey’s anatomy en werd toen opgehaald door Wendy. Samen gingen we snel even lekker cheap Mexicaans eten (ik ga langzaam failliet in dit land) en naar de film, The Other Woman. Even verstand op nul en nergens aan denken. Een super leuke film, die zich afspeelt in New York (+1), met mooie mannen (+3) en een simpel verhaal.

Vanmorgen ging mijn wekker om 5.15 uur, oftewel op een belachelijk vroeg tijdstip. Nadat ik wakker was geschrokken van mijn wekker en een gekke droom sprong ik maar uit bed om me aan te kleden en te ontbijten. Om zes uur zat ik in mijn auto, radio hard aan en niemand op de weg, even lekker wakker worden. Op mijn werk werd ik begroet met ‘‘Goetemorken’’ door m’n trainer en liet hij mij alle reports printen. Ik deed ongeveer alle check-outs, kreeg een Skinny Vanilla Latte van Zwitserse gasten omdat ze mij vroegen waar de coffeecorner was en ik als grapje zei ‘‘Een Skinny Vanilla Latte, please!’’ Vijf minuten later kwamen ze een koffie brengen en waren al m’n collega’s jaloers. Ik ben zo goed met mensen uit Zwitserland. 

Het andere hoogtepunt was een oma uit San Diego die ik incheckte en die mij haar hele levensverhaal vertelde. Toen ik haar de liften wees drukte ze me tien dollar in m’n handen. Verder heb ik nog even vrienden gemaakt met twee piloten van een privéjet waarvan er één uit Zuid-Afrika kwam en dus best een beetje Nederlands sprak, waardoor m’n trainer weer een beetje verliefd op me werd met z’n Nederlands-fetish. Ik mag hopen dat het Nederlands elftal wint van Spanje, anders kost het me een sushi-date.