maandag 13 mei 2013

"Welcome at the Empire State Building, young lady!"

Toen de wekker ging vanmorgen, was ik even in de war met waar ik ookalweer was. Na een paar seconden was ik me er weer van bewust dat ik toch echt echt echt niet wakker was geworden in Ermelo-city. Ik sprong m'n bed uit en checkte m'n telefoon op wat nieuwe berichtjes (leuk al die reacties op wat ik iedere avond schrijf!). Ik keek naar buiten of ik de zon zag, kleedde me aan en nam een bekertje yoghurt. Om 8 uur pakte ik m'n tas en liep naar de lift. Beneden in de lobby stond Bindu, de medewerkster van mijn school EC die mij en Zwitser Marcel vorige week naar school begeleidde. Nu stond ze weer met een nieuwe groep, angstig kijkende leerlingen te wachten. Bindu herkende me nog, en na een "How are you?" en "See you at school!" Liep ik de draaideur door naar buiten.

Met een volledig ander gevoel dan vorige week maandag vervolgde ik m'n weg over Eigth Avenue. Ik ben nu zoveel meer zelfverzekerd, weet de route uit m'n hoofd, durf eens een andere straat te nemen en ben inmiddels een beetje gewend aan dit leventje.

Op school hadden we weer les van Seth. We begonnen met het weekend te bespreken en het Italiaanse meisje vertelde trots dat ze Dan Humprey a.k.a Penn Badgley had gespot in Brooklyn. Sindsdien haat ik haar. En met mij de hele klas, want we waren allemaal jaloers. Inclusief Seth-de-teacher.

Het thema deze les was crime en immigration en ik mocht mooi in het Engels gaan vertellen hoe wij Nederlanders tegenover Turken en Marrokanen staan en hoe moeilijk het is om in te burgeren in Nederland. Eigenlijk heb ik daar geen idee van, ik heb maar verteld dat het heeeeel moeilijk is. De meeste niet-Europeanen uit mijn klas weten toch niet waar Nederland ligt en wat voor land het is. Behalve Seth dan, die wist te vertellen dat wij een "Orange-day" hebben en dat iedereen dan oranje aan heeft. Waarom, daar had hij geen idee van. Toen ik vertelde dat het was om de verjaardag van de koningin/koning te vieren, vond de klas dat nogal vreemd. Hier in Amerika krijgt toch ook niet iedereen vrij om te feesten wanneer Obama jarig is!?

Om kwart voor 12 was de les afgelopen en ging ik Rose opzoeken bij Grand Central Station. We zochten nog even een bank om wat geld te wisselen en liepen daarna naar de metro op weg naar Brooklyn. Ik mocht van Seth niet eerder New York verlaten voor ik een cookie had gegeten bij de Monofuku Millbar, die de lekkerste koekjes van heel Brooklyn schijnt te verkopen. En dat wilden wij proeven offcourse.

Toen we in Brooklyn uit de metro liepen wist ik even niet wat ik moest zeggen. Brooklyn is zó anders dan Manhattan. Het leek wel alsof we in een soort achterstandswijk waren terecht gekomen. Er was zowat niemand op straat, de mensen die er liepen waren een aantal artistiekelingen. Reclameborden vielen half uit elkaar en zelfs de Yellow-cabs ontbraken. Wij belandden allebei in een soort cultuur-shock en gingen op weg naar dé cookiebar. Ook deze zag er nog artistiek uit, klein met krijtbordjes en een bankje voor het raam. Ik nam het blueberry cookie en dat was met stipt het beste cookie dat ik ooit heb gegeten. Zelfs Ben & Jerry's Cookiedough is hier niks bij. Dit maakte Brooklyn voor even weer goed, maar we besloten wel om weer terug te gaan naar Manhattan. Ik geloof dat mijn hart daar toch meer ligt dan in Brooklyn.

In de metro stapte Rose een paar haltes eerder uit dan ik en we spraken af om 's avonds weer te dineren samen. Op weg naar m'n hotel wist ik dat ik één ding absoluut moest doen en dat was m'n kamer schoonmaken. Niet dat het nou zo smerig is, maar ik hou wel van schoon en schoon dat was het niet meer. Toen ik de lift inliep kwam (of all people) Zwitser Marcel ook de lift in lopen. We kletsten wat over school, kwamen erachter dat we hetzelfde rooster hadden en praatten over wat ik vanmiddag en vanavond ging doen (ik geloof dat ik eindelijk een goed karma heb!!).

Op m'n kamer aangekomen vond ik het leuker om te skypen dan te gaan schoonmaken dus ik ging eerst even met thuis kletsen. Daarna kon ik er niet meer onderuit en pakte m'n vaatdoekje. Ineens bedacht ik me dat ik geen emmer had. En geen schoonmaakmiddel. Met mijn vloeibare handzeep op het vaatdoekje heb ik toen op z'n primitiefst schoongemaakt. Ik dweilde als laatste nog even de vloer en was na 5 minuten poetsen toch echt wel klaar. Mam, je kan weer trots op me zijn!

Omdat ik nog wat uren over had voor het dinnertime was, deed ik m'n schoenen weer aan, pakte m'n colbertje en handtas en liep naar het Empire State Building. Iedere dag kom ik er langs, iedere avond verbaas ik me weer over de kleuren die de toren heeft (dit wisselt iedere dag), maar ik was er nog nooit zelf bovenop geweest. Ik kocht een toegangskaartje, moest m'n tas en riem afgeven, liep door de bodyscan en stapte, net als 93 Koreanen, in de lift. Eenmaal op de 86e etage aangekomen wist ik niet wat ik zag. Natuurlijk kende ik het beeld wel van foto's, maar als je dan met eigen ogen heel Manhattan voor je ziet liggen is het toch wel even anders. Toen ik richting Wallstreet keek, het nieuwe WTC zag, en het vrijheidsbeeld in de verte zag staan, werd ik lichtelijk emotioneel. Zo bijzonder om in m'n eentje daar te staan, meters boven de grond, tussen alle verliefde stelletjes en gezellige gezinnetjes, kijkend naar gebouwen die ineens niets anders meer lijken dan Lego gebouwtjes. Ik voelde me even heel klein.

Na een tijdje had ik alle kanten gezien, m'n tranen weggeslikt en ging ik weer met de lift naar beneden. Mijn volgende stop was iets wat ik al heel lang wilde zien, het huis waar Máxima vroeger gewoond heeft. Toen ze een relatie kreeg met koning Willem-Alexander. Dat het huis gewoon in een straat in Chelsea lag, dat wist ik al, maar ik wilde er gewoon graag zelf even lopen. Ik nam de metro downtown en belandde uiteindelijk in Chelsea. Vrij snel had ik de goede straat en het huis gevonden en stond ik als een debiel daar foto's van te maken. Gewoon een simpel appartementencomplex met een brandtrap. Maar toen ik even later in de dichtstbijzijnde Starbucks zat, vroeg ik me wel even af hoe vaak Máxima hier wel niet gezeten zou hebben.

Om kwart over 6 was ik weer terug in m'n hotel, besloot met Rose dat we Mexicaans gingen eten en liep even later weer richting de metro op weg naar Grand Central Station. We aten in hetzelfde restaurantje als vorige week dinsdag en deze keer smaakten m'n nacho's nóg lekkerder.

Na lekker gekletst te hebben vroegen we om 9 uur de rekening en liepen weer terug naar de metro. Daar namen we afscheid en zo was ik een kleine 10 minuten later weer in the New Yorker om te douchen, tv te kijken en te bloggen.

Oh op foto nummer 4 hieronder, zie je helemaal bovenin iets groens. Dat is Central Park. En op foto 3 is die toren met die kraan het nieuwe WTC, daar rechts van zijn twee eilandjes, op het achterste eilandje staat een klein streepje, dat is het vrijheidsbeeld! En foto 2 is Brooklyn. En foto 5 Máxima d'r huis.









Geen opmerkingen:

Een reactie posten