Toen ik ready was liep ik naar de kamer van Zwitser Marcel die ook een appartment in The New Yorker heeft. Daar zaten Pierre, nog een Zwitser wiens naam ik niet meer weet en nog een Koreaan van wie ik de naam al helemaal niet meer weet. We dronken wat, zetten muziek op en kletsen in het Engels. Rond een uur of twaalf liepen we naar Times Square waar we hadden afgesproken met twee meiden, twee vriendinnen van Zwitser Marcel. Op Times Square gingen we cocktails drinken en kwamen we nog een paar klasgenoten tegen van Pierre en mij. Rond een uur of één hielden we een taxi aan en reden naar Kiss and Fly, een club in Meetpacking District. Ik vond het meteen al een topclub want de toegangsprijs voor vrouwen was 20 dollar en voor mannen 30. We gingen naar binnen en liepen naar de bar.
Ondertussen werd ik aangesproken door een Italiaan uit Como die in Amerika is om profvoetballer te worden. Z'n handtekening heb ik maar niet gevraagd. We dronken een Malibu met ijs, praatten nog wat over Italië en daarna voegde ik me weer bij Pierre en Marcel, de andere twee meisjes en de Koreaan en de Zwitser.
De sfeer was zoals ik me een club had voorgesteld in New York, met VIP tafels, overal beveiliging, een enorme bar (waar iedereen met creditcard betaald offcourse), ongelooflijk gave belichting en chique banken aan de zijkanten. De muziek was perfect en de dresscode was eigenlijk "less is more" dus met mijn skinny jeans, strapless top en 10 centimeter hakken was ik al veel te aangekleed. Het maakte niet uit, ik had de avond van m'n leven. De Amerikanen zijn zo anders met uitgaan dan de mensen in Nederland, in Amsterdam, in Berlijn, in Italië. Iedereen spreekt elkaar aan ("Ah you're from Holland, please give me weed!") en de mannen zijn nogal van complimenten, tot het irritante aan toe.
We dansten, we dronken cocktails en toen de DJ een remix van "Empire state of mind" van Jay Z draaide voelde ik me het gelukkigste meisje op de hele wereld. Alles klopte, de mensen, de muziek, de stad. Ik besefte me meer dan ooit dat ik gewoon in New York stond. Dat niets onmogelijk is hier, dat dit de stad is waar het allemaal gebeurd en dat ik daar nu voor even een klein beetje deel van uit maakte.
Rond half 5 waren we er klaar mee en wilden naar huis. We hielden een taxi aan en ik reed samen met Marcel naar The New Yorker waar ik, zodra ik mn bed zag, in slaap viel met alleen maar een glimlach op m'n gezicht. New York is ook 's nachts mooier dan ooit. Mooier dan welke stad dan ook.
Om 7 uur werd ik weer wakker met het gevoel alsof ik 13 uur had geslapen, wat totaal niet het geval was. Ik bleef in bed liggen tot een uur of 11, nam een douche, een mini ontbijt en kreeg een whatsapp van Rose over waar we zouden afspreken om naar Chelsea Market te gaan. Ook Rose had vannacht geen oog dicht gedaan, dus vandaag liepen we als een soort van twee zombie's door de stad. We namen drie keer de verkeerde metro, wat deels niet onze schuld was want ze werken hier overdag aan de metro en sluiten dan gewoon een lijn af zonder dat ook maar ergens te vermelden. We zijn van Queens naar Midtown, naar Grand Central Station, naar de Upper East Side gegaan (nogal kriskras voor de kenner), en uiteindelijk belandden we op 300 meter voor Chelsea Market in een onweersbui die meer op een tornado leek, dus gingen we schuilen in een klein portaaltje. Na een kwartier hield het op met regenen en renden we door naar Chelsea Market, wat volledig overdekt is. Chelsea Market is ge-wel-dig. Ik at de lekkerste en vooral mooiste Cupcakes ooit, waagde me voor het eerst van m'n leven aan Kreeftensoep (heerlijk!!) en genoot van de winkeltjes met alleen maar verse vis, grote taarten, verse groentes en fruit, grappige souvenirs en geweldige boeken. Na twee uur liepen we terug naar de metro, gingen nog even langs Starbucks en besloten om allebei naar ons hotel te gaan. Totaal gebroken en volledig afgepeigerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten